شبکه هاي کامپيوتري از لحاظ منطقي به دو دسته تقسيم مي شوند:
1. WorkGroup (Peer-To-Peer)

Domain (Server Based) .2

WorkGroup:
ساده ترين نوع دسته بندي منطقي مي‌باشد که کامپيوتر ها را در يک گروه کاري قرار مي دهد تا بتوانند از منابع يکديگر استفاده کنند. به اين دليل به اين شبکه ها Peer-To-Peer گفته مي شود که هر کامپيوتر هم مي تواند نقشServer داشته باشد و هم نقش Client.
 به طور پيش فرض شبکه ها در ويندوز به صورتWork Group هستند. براي مشاهده اين قسمت ابتدا بر روي My Computer راست کليک کرده و گزينه ي Propertis را انتخاب کنيد. سپس تب دوم يعني Computer Name را انتخاب کنيد. در اين قسمت مي توانيد با کليک بر روي گزينه يChange تنظيمات را مشاهده کنيد. در فيلد آخر کهWork Group است، مي توانيد يک نام ديگر براي گروهتان در نظر بگيريد و بدين صورت کامپيوتر هاي موجود در شبکه را دسته بندي کنيد. مثلن 5 کامپيوتر در گروه IT و 5 کامپيوتر در گروه Computer. اين نکته بسيار مهم است که قرار گرفتن کامپيوتر ها در دسته هاي گوناگون، باعث مسدود شدن دسترسي به منابع آنها نمي شود. در واقع 2 کامپيوتر مي توانند عضو دو گروه کاري متفاوت باشند اما در عين حال منابع يکديگر را ببينند و در صورت لزوم ويرايش کنند. تنها فايده ي اين دسته بندي هاي در هنگام جست و جو است. به همين دليل اين نوع شبکه ها، جز شبکه هايي با امنيت پايين(Low Security) هستند.
حال سوالي که مطرح مي شود اين است که آيا هر کامپيوتري با وصل کردن کابل شبکه مي تواند وارد اين چرخه شود و از منابع بقيه کامپيوتر ها استفاده کند؟
 جواب منفيست. درسته گفتيم اين شبکه ها Low Security هستند اما نه انقدر. هر کامپيوتر بخشي به نامLSD(Local Security Database) دارد که اطلاعات مربوط به کاربران را در خود ثبت مي کند. LSDهر کامپيوتر نيز متعلق به خود آن کامپيوتر است. اين قسمت از طريق راست کليک کردن بر روي My Computer و انتخاب Manage و سپس local users and groups قابل دسترسي است. در شبکه هاي Work Group براي اتصال به کامپيوتر ديگر، بايد يک User و Pass وارد کرد که اين دو، همان نام کاربري و پسورد شما در ويندوز هستند. بعد از وارد کردن اين اطلاعات، کامپيوتر ميزبان در LSD خود به دنبال اين اطلاعات مي گردد و اگر User و Pass شما در LSD آن موجود بود، به شما اجازه ي دسترسي مي دهد.
 نکته اي که اينجا وجود دارد اين است که اگر شما در کامپيوتر خود داراي حساب Admin هستيد اما در کامپيوتر ديگر به عنوان يک کاربر معمولي تعريف شده ايد، در هنگام اتصال به آن کامپيوتر شما تنها اجازه ي دسترسي در حد يک کاربر معمولي را داريد. بنابراين در شبکه هاي Work Group چيزي که اهميت دارد کامپيوتر ميزبان است و نه کامپيوتر ميهمان.

ويژگي ها:
 به نظر ميرسد تنها ويژگي اين نوع شبکه ها نصب و راه اندازي فوق آسان و همچنين هزينه ي کم باشد.

معايب:
1. Low Security: در قسمت قبل چرايي پايين بودن امنيت اين شبکه ها را باهم بررسي کرديم.
2. Limit 10 x: تعداد کاربران در اين نوع شبکه ها محدود است و بهترين حالت آن تا 10 کاربر است. براي توضيح علت اين موضوع بايد کمي از بحث خارج شويم:
 ما در شبکه ها 3 نوع ارسال Packet داريم:
Uni Cast: اگر آدرس مقصد Packet، يکي باشد، نوع ارسال Uni Cast است.
Multi Cast:اگر آدرس مقصد Packet، چند تا باشد، نوع ارسال Multi Cast است.
 Broad Cast:اگر آدرس مقصد Packet، يک دسته باشد، نوع ارسال Broad Cast است.
 اين نکته را هم داشته باشيد که در شبکه ها، هيچ گاه در حالت عادي نمي توان از طريق نام يک کامپيوتر به آن کامپيوتر ها دسترسي پيدا کرد.
قضيه خيلي ساده شد. چون در شبکه هاي Work Group هيچ سرويسي براي تبديل IP به اسم وجود ندارد، بنابراين براي اتصال به يک کامپيوتر، يک Packet به صورت Broad Cast به همه ي کامپيوتر ها ارسال مي شود تا کامپيوتر مورد نظر شناسايي شود. به همين دليل است که با افزايش تعداد کاربران، سرعت اين نوع شبکه به شدت افت مي کند.
3. No Centraliz Manage: در اين نوع شبکه ها، هيچ گونه مديريت مرکزي وجود ندارد. به عنوان مثال در صورت اصافه شدن يک کاربر جديد، بايد User و Pass آن را، در LSD همه ي کامپيوتر ها به صورت دستي وارد کرد و اين يعني فاجعه!

اين نکته را نبايد فراموش کنيد که اين شبکه ها Logical هستند. در واقع يک شبکه نرم افزاري Work Group يا Domain مي شوند.

راه اندازي يک work group
تجهيزات مورد نياز
قبل از هر چيز بايد کامپيوترها در يک بستر ارتباطي مناسب و با رعايت استانداردهاي مربوطه با هم ارتباط برقرار نمايند . به نحوه همبندي کامپيوترها توپولوژي گويند .
در اينجا فرض مي کنيم شبکه محلي ما داراي 10 کامپيوتر است .

در اين صورت تجهيزات زير مورد نياز است :
- تعداد 10 کامپوتر که مي تواند يکي از سيستم عامل هاي Windows 2003 ، Windows 98 ، Windows 2000 ، Windows XP روي آن نصب شده باشد .
- 20 عدد کانکتور يا سر سيم RJ-45 (شکل 1)

به ازاي هر کامپيوتر 2 عدد سر سيم لازم است
- پريز ديواري (Keystone) به تعداد کامپيترهاي موجود (بستگي به طراحي کابل کشي دارد . اين موضوع در ادامه توضيح داده مي شود) (شکل 2)

(شکل 2)

نکته: در صورتيکه از پريز ديواري استفاده شود ، تعداد سرسيم (کانکتور RJ-45) بايد سه برابر تعداد کامپيوترها باشد .

- يک دستگاه با سرعت 100Mb/s ، هاب و سوئيچ هاي موجود در بازار 5 ، 8 ، 16 و 32 پورت مي باشند .
براي مثال ، ما نياز به يک هاب يا سوئيچ 16 پورت داريم .‌ (شکل 1-3)
                                               
                                                         (شکل 1-3)                                                           (شکل 2-3)

- يک دستگاه Crimping Tools يا آچار شبکه (شکل 2-3)

- کابل UTP از نوع CAT5e به مقدار مورد نياز  (شکل 4)

(شکل 4)

ارتباط بين هر کامپيوتر و هاب از طريق کابل برقرار مي شود . مقدار کابل مورد نياز برابر است با مجموع فاصله هر کامپيوتر با هاب
- کارت شبکه PCI به تعداد کامپيوترهاي موجود

نصب درايور کارت شبکه
اولين قدم ، نصب کارت شبکه کامپيوترها مي باشد . ابتدا سيستم ها را باز کرده ، سپس کارت شبکه را داخل اسلات هاي PCI جا بزنيد . پس از نصب ، سيستم را روشن و درايور کارت شبکه را نصب نمائيد . بعضي از مادربوردها داراي کارت شبکه Onboard مي باشد و نصب درايور آنها توسط سي دي مادربورد انجام مي گيرد .

ساخت کابل هاي رابط و برقراري اتصالات فيزيکي
براي ساخت کابل هاي ارتباطي به چندين عدد سوکت يا کانکتور RJ45 و چندين متر کابل نياز است . ارتباط ميان کامپيوترها با دستگاه هاب از دو طريق مي تواند صورت گيرد:

· اتصال مستقيم هاب به کامپيوتر
در اين روش که راحت ترين روش مي باشد ، هاب به صورت مستقيم توسط کابل به کامپيوتر متصل مي شود . نام اين نوع کابل ها ، کابل مستقيم است . در کابل مستقيم سيم هاي وارد شده به دو سوکت RJ45 که در دو طرف کابل زده مي شود از يک يا چند استاندارد پيروي مي کند که ما استاندارد 568B را انتخاب کرده ايم . ترتيب رشته سيم ها براي دو سوکت در اين روش مطابق جدول 1 مي باشد . توجه داشته باشيد که ترتيب رشته ها براي حالتي که زبانه سوکت به سمت پايين و محل ورود رشته سيم ها از روبرو قرار دارد مي باشد . سوکت را همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است نگهداريد و به ترتيب کابل شماره 1 (يعني سيم سفيد نارنجي) به پايه سمت چپ ، کابل شماره 2 يعني نارنجي به پايه شماره 2 و ... وارد مي شود . دقت نماييد تا رشته ها تا انتها به داخل سوکت فرو رفته باشند سپس بوسيله آچار مخصوص همين کار ، آن را پرس نماييد . (نتيجه را در شکل 5 ببينيد.)

(شکل 5)

در اين مثال فرض بر اين است که کابل CAT5e که دو سر آن مطابق جدول 1 سوکت RJ45 خورده است ، دستگاه کامپيوتر را مستقيم به هاب متصل مي‌کند.

 

 

در صورتيکه مي خواهيد شبکه تان با کم ترين هزينه برپا گردد و مطمئن هستيد محل کامپيوترها را زياد تغيير نمي دهيد اين روش راحت ترين و مقرون به صرفه است .

اتصال هاب به پريز و پريز به کامپيوتر
در اين روش مسير هاب به کامپيوتر به دو قطعه تقسيم شده است .

الف ) هاب به Keystone :
قسمت داخلي پريز که کابل به آن وصل مي شود کيستون نام دارد .
به يک سر کابل ، کانکتور RJ45 با همان سيم بندي استاندارد 568B (مانند روش قبل) پرس و به هاب متصل مي کنيم و سر ديگر به کيستون که توسط يک پريز روي ديوار قرار مي گيرد متصل مي شود . طريقه اتصال کابل به کيستون نيز طبق استاندارد 568B (که روي کيستون نيز چاپ شده است) ، صورت مي گيرد .‌ (به شکل 2 دقت کنيد)

ب ) اتصال کامپيوتر به کيستون :‌
براي اين کار کافي است يک کابل مستقيم (مانند روش اول) اما کوتاه و به اندازه بين کامپيوتر و پريز ديواري ساخته شود . يک طرف آن به کارت شبکه و طرف ديگر به پريز ديواري که کيستون داخل آن قرار دارد زده مي شود .
مزيت اين روش ، امکان تغيير محل کامپيوتر مي باشد . چون با تعويض کابل رابط بين کامپيوتر و کيستون مي توانيد اين کار را به راحتي و بدون هيچ محدوديتي انجام دهيد .
يکي از اين دو روش را انتخاب و کامپيوترها را به هاب متصل نماييد .

چند نکته :

• هاب هيچ مديريت و تنظيمي نياز ندارد فقط کافي است کابل هاي شبکه کامپيوترها را از يک طرف به هاب و از طرف ديگر به کارت شبکه وصل کرده و سپس هاب را روشن نماييد تا چراغ سبز رنگ روي کارت شبکه و چراغ متناظر با پورت مربوطه روي هاب روشن شود .
• با انجام مراحل فوق يک آيکون شبکه مطابق شکل 6 روي نوار وظيفه کنار ساعت نمايان مي شود
  
  
  (شکل 6)
  

  
  
• براي اينکه کابل ها روي زمين پخش نشود و کار به صورت شسته رفته صورت گيرد مي توانيد کابل هاي شبکه را که بين کامپيوتر و هاب و يا بين کيستون و هاب کشيده ايد داخل داکت قرار دهيد .
  

• تخصيص IP توسط DHCP
• تخصيص IP به روش Automatic Private IP Addressing) APIPA)
• تخصيص IP به صورت دستي (Manual)
  

(شکل 7)

· مطابق شکل 8 در صفحه Internet Protocol (TCP/IPدر قسمت IP Address براي هر ماشين يک IP تنظيم نماييد. در قسمت Subnet Mask تمام ماشين ها عدد 255.255.255.0 را وارد کنيد.

تنظيم نام کامپوتر و نام Workgroup
بعد از تنظيم IP Address ها لازم است کارهاي زير را انجام دهيد:
· انتخاب نام براي کامپيوترها (Computer Name): يعني همه کامپيوترهاي موجود در شبکه بايد يک نام منحصر بفرد براي خود داشته باشند.
· انتخاب يک نام براي Workgroup: به دليل اينکه شبکه اي که در اين مثال به آن اشاره شد از نوع Peer to Peer يا Workgroup اي مي باشد لازم است يک نام براي Workgroup نيز تعيين گردد. نام Workgroup مي تواند نام شرکت يا اداره يا مخفف آنها باشد.

براي اين دو پارامتر روي تک تک کامپيوترها مراحل زير را انجام دهيد:
· روي My Computer راست کليک کنيد و گزينه Properties را بزنيد.
· به قسمت Computer Name برويد.
· در اين صفحه گزينه Change را بزنيد.
· مطابق شکل 9 در قسمت Computer Name نامي متناسب با وظيفه يا بخشي که کامپيوتر در آن قرار دارد را وارد نماييد و در قسمت Workgroup نامي که براي Workgroup تعيين نموده ايد را وارد نماييد. توجه داشته باشيد که نام Workgroup بايد براي همه کامپيوترها يکي است.

همانطور که مي دانيد شبکه از نوع دامنه يا Domain نيز وجود دارد که تفاوت هايي با نوع Workgroup دارند.
براي راه اندازي شبکه از نوع دامنه بايد ابتدا سيستم عاملي مانند ويندوز 2000 يا ويندوز 2003 و اکتيو دايرکتوري روي يکي از سيستم ها نصب شود که مراحل آن را در مقالات ديگري آموزش داده شده است.

تست ارتباطات شبکه با دستور Ping
هم اکنون تا حدودي تنظيمات سخت افزاري و نرم افزاري که لازم است انجام شود کامل شده است. براي تست کارهايي که انجام داده ايم لازم است شبکه را از لحاظ اتصالات و ارتباطات تست نماييم. نگران نباشيد نياز به دستگاه خاصي نيست. فقط با چند دستور مي توان فهميد که ارتباط کامپيوترها با هم برقرار است يا خير.
اما يک بار ديگر و به صورت گذرا کارهايمان را مرور مي کنيم.
· کارت شبکه روي سيستم نصب گرديد.
· کابل هاي رابط بين کامپيوترها ساخته شد.
· ارتباطات بين هاب و کامپيوترها برقرار گرديد.
· در تنظيمات مربوط TCP/IP براي هر کامپيوتر يک IP Address در نظر گرفته شده است.
اما براي تست مي توان از يکي از دستورات مشهور TCP/IP استفاده نماييد. با دستور Ping مي توانيد ارتباط بين دو کامپيوتر را تست نماييد.
به عنوان مثال مي خواهيم ارتباط سيستم خود را با کامپيوتري که IP آن 192.168.0.1 است را تست کنيم. براي اين منظور مراحل زير را انجام دهيد:
· از منوي Start منوي Run را باز کنيد.
· در آنجا دستور cmd را تايپ و اجرا نماييد.
مطابق شکل 10 دستور Ping 192.168.0.1 را اجرا نماييد. اين دستور يک Packet براي کامپيوتر با آيپي 192.168.0.1 ارسال مي کند.
اگر آن کامپيوتر در شبکه وجود داشته باشد و تمام تنظيمات سخت افزاري و نرم افزاري به درستي انجام شده باشد. مطابق شکل 10 پيغام Reply from 192.168.0.1 … براي شما ارسال مي شود.

(شکل 13)